دیش ها در شبکه های کامپیوتری، یکی از شناخته شده ترین ملزومات ارتباط بین دستگاه های رایانه ای محسوب می گردند. تصور کنید که بخواهیم اینترنت شرکتی چند طبقه با ده ها کارمند را تأمین کنیم، مطمئنا در چنین حالتی، نمی توان از یک مودم خانگی استفاده کرد! چرا که وجود موانع زیاد، پراکندگی افراد در طبقات مختلف، عدم آنتن دهی دستگاه و وجود نقاط کور فراوان و ده ها محدودکننده دیگر، اینترنتی ضعیف و بی کیفیت را در اختیار کاربران قرار می دهد. بنابراین در چنین شرایطی؛ دیش های وایرلس، بهترین انتخاب جهت بهبود شرایط مذکور هستند.  در واقع یک مودم کوچک، جای خود را به مجموعه ای از تجهیزات پیشرفته تر می دهد. دیش وایرلس به عنوان ایفا کننده نقش آنتن، امواج بی سیم را به صورت هدفمند و منظم از روی دکل های مرتفع به محیط پیرامون خود ارسال کرده و بدین ترتیب همه کاربران از اینترنتی کاربردی بهره مند می شوند.

مدل های مختلفی از دیش های وایرلس که شاهد آن هستیم، دارای ابعاد و تنوع فراوانی در جزئیات طراحی خود هستند، اما این تفاوت ها به طور کلی، افزایش یا کاهشی در توان خروجی سیگنال ایجاد نمی کنند، بلکه بنا به نوع ساختار و طراحی خود، این امواج رادیویی را به صورت هدفمند و متمرکز در جهت های مشخصی منتشر می کنند .